Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Duo Reges: constructio interrete. Quod totum contra est.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Cur, nisi quod turpis oratio est? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Facillimum id quidem est, inquam.

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Ego vero isti, inquam, permitto. Illi enim inter se dissentiunt. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Equidem e Cn. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Urgent tamen et nihil remittunt.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quid censes in Latino fore? Negare non possum. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.